”Seni asla birakmam”

Sen gittin ama

Kokunun üstüme sinmiş olan giysilerim, bana bilmeden bıraktığın hatıraların, bilmeden bıraktığın izlerin hepsi benimle kaldı. Her şeyi götüremezdin zaten. Ağır gelirdi. Sen gittiğinden beri çok şey değişti diyemem. Fotoğraflarına bakıp ağladığım da oldu. Sinirlenerek sildiğim birçok izin de oldu. Kendimi gerçekten boşluğun içinde hissettiğim de oldu, ”boşver” deyip gülmeye çalıştığım da. Aslında bunları bile senin bana yaşattığını düşününce sana minnettar olduğumu bile düşünüyorum. Bilirsin aslında yüz yüze doğru düzgün konuşamam senle, doğru düzgün söyleyemem içimden geçenleri. Bak mesela, gittiğinden beri, bu hiç değişmedi. Şimdi gelsen yine konuşalım desen, susarım. Nedenini de bilmiyorum. Belki yüzüne söyleyecek, bağıracak, ağlayacak bir cesaretim yok. O kadar derin bir sevgi ki bu, inan bana, bazen ben bile konuşamıyorum kendimle. Anlatamıyorum. Belki de kelimelere dökemiyorum. Hep başkalarına soruyorum cevabının sende olduğunu bildiğim soruları. Kimse senin gibi cevap veremiyor. Bazı şeyler de cevapsız kalıyor. Aslına bakarsan soru da değiller.

Şimdi sen gittin ama

Ben

Sadece, çok özledim. İşte bu kadar.