aybetmek keske cocukken oynadigim oyunlardaki kadar basit olsaydi. Sadece aglasaydim ve gecseydi. Simdi oyunlar daha acimasiz ve ben her oyunda kaybediyorum. Bi tiyatro sahnesindeyim ve hic mutlu sonla bitmiyor benim oyunlarim ben tek kisilik bi hayati oynuyorum.kimine gore kotu kadinim kimine gore sahtekar ama aslinda tek bi gercek var ben yanlizim. Girdigim hayat kurdugum hayal hep bi baskasinin hayati baskasinin hayali. Bi adim geriden geliyorum hep.ya ben yetisemiyorum umutlarima yada baskalari acele ediyor hayati yakalamada. Canim yaniyo hatda vucudumdaki butun organlarim her bir parcam ayri ayri agriyo. Simdi vazgeciyorum sahnemde bi oyuncuya yer yok artik. baska sahnelerde de hartcamiycam kendimi. Cok gec kaldim kazanmak icin cok gec kaldim. Simdi canıma can katacak CANı buldum ama gec kaldim. O baskasinin kalbine can olmus . tarih yine bastan yasandi ve ben yine kaybetdim. ucundan kıyısından mutlu oldum oldugumu sandim ve anladimki benim payima dusen baskasindan arta kalanmis.kAlbim bi CAN icin atarken her dakikam yanlizliga umutsuzluga surukluyor beni Kaybedenler size sesleniyorum umut yok artik bundan sonra bir daha kaybetmenin ihtimali bile yok o yuzden oyun yine tek kisiyle bitti. Simdi perdeleri kapatma vakti...