Velet

Uzun bi zaman değil bi kaç ay önce şehirler arası otobüs yolculuğu yaparken çapraz koltugumda annesinin kucağında ufacık bana bakan bi çocuk gördüm, tebessüm yapıp sessizce konuştum onunla. Hacı dedim işin zor, gözünde sineklerle yaşayan afrikalı çocuklar var, hiç kovmazlar o sinekleri, her yıl avrupalı bi kaç fotografçı sürekli ödül kazanır bu fotograflarla. O kadar alkış arasında bilmem kaç bin dolarlık ödülü aldıktan sonra elini çırpan insanlar teker teker tebrik eder onları. Açıkcası ben de bilmiyorum, surati götümüze bile benzemeyen insanların ortak özelligi sanırım bu, farkında olmadan birbirlerini kollayıp ezmeye çalışma protokolüne dayalı veritabanın da tek jetonla ateri oynuyormuşum gibi sanki, sen biliyor musun dedim çocuga mozambik'te her yıl 11 kişi uçaktan firlatilan yardım paketlerinin altında kalarak hayatlarını kaybetiğini, millet aç be oğlum, belki de merak edilmemeyi haketti, belki de insanlar merak etmemeyi ve kendi kafdağları içinde kurmaca oyuncaklarıyla devingen kalmayı haketti dedigim anda çocuk 'ya bi siktir git' der gibi kafasını annesinin yüzüne çevirdi.

kırıcı oluyorsun ama dedim, baktım iplemiyor ibiş, ben konuşurken yüzüme bak lan küçük şerefsiz dedigim anda, yüzünü tekrar bana çevirdi, Peki dedim madem sıkıldın konuyu degiştireyim, misal dedim daha yürümeyi öğreneceksin, tabi düşmeyi de, sonra kalkabilecek misin ? misal dedim şaşırmayacaksın artık o iri gözlerinle köpeklerin çıkardığı o sese. ağlamayı öğremişsin belli ki, ama susturacaklar seni, Sonra öpeyimde geçsin dendigi zaman hiç bir şeyin gerçekten geçmedigini anlaman zaman alacak. Sonra okul hayatı, en sevmedigim yanı çoçuklugun, ama okula giderken otobüste yaşlılara yer vermemek için yalandan uyuyor numarası yapmak en güzeli, zevkli ama hızlı geçiyorum bunları lütfen alınma, ergenlik dönemi senin için iyi ama, şimdi ki nesilin her boktan haberi var, biz 900'lü hatları arardık mesela Telefon faturası girmesin diye;

- üzerinde ne var ehuhu der kapatırdık, al sana ergenlik işte.

Şimdikler öyle mi çatır çatır ibneler. Sonra okul biticek, askerlik, gerçi sen büyüyene kadar düşer askerlik. Ama eminim sende benim gibi tuvalette kalebodur görünce sevinen insanları görebiliceksin. Aklın varsa yazıcı olma ama, ayriyeten ben o albayın, sonra geleceksin, annen sana en sevdigin yemekleri yapacak. Bir devir geride kalacak.

Sonrasında iş hayatına atılacaksın. Daha konforlu yaşamak için katlandığın, ancak konfor elde etmek için harcattığı zamanı o konforu yaşatmaya zaman bırakmayacak o süreç. Sonrası geliyor be moruk, ondan sonrasını ben de bilmiyorum, inşallah başka zaman görüşüp konuşacağız bu konuyu. Öperim penbe yanaklarından iyi bak kendine.